Ana jaran tarung lan menjangan . sawuse antara suwe, jaran kalah, kaburak saka ing pangonan. Calathune :” Aku ora kelar nandhang wirang mangkene, muga –muga bisa amales mirangake satruku. I lha dalah, aku nemu akal, manusa kang bakal aweh sarana marang aku, iku kang mesthi bisa tetulung. “
Sawuse calathu mangkono, banjur anggoleki manusa, jinalukan tulung. Wangsulaning manusa:” Aku saguh malesake, yen kowe gelem dakkendhaleni, sarta daktunggangi. “
Awit saka pangigit-igiting nedya males, jaran amiturut. Sanalika satrune mati dening gegamaning manusa. Sawuse mangkono jaran ora nemu kabungahan , awit manusa wus sumurup , yen becik gawene, kena ditunggangi, sarta digawa perang. Iya bener jaran wus kelakon males, ananging kadadeyane ora prayoga, amarga jaran mau lestari dietrapi kendhali cangkeme, sarta dipek gawene marang manusa kongsi turun – tumurun.
Liding dongeng mangkene : Wong arep urip dhewe yen kambah ing pangerang-erang , akeh kang thukul sedyane , ngigit-igit ing pamales, ananging ing samangsa anjurungi ing sedyane , asring anyandhang aboting dhendhane.
Tegese tembung :
kaburak = digusah, digurak
kelar = rampung, kuwat
prayoga = becik
anjurungi = nayogyani, mupakati, nyumbang.
dhendha = 1. gada, penthung 2. dhuwit kang kudu dibayar minangka paukuman.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar